سلام
خوبي ؟
رفتي تو كف عيد وما...
ببخشيد بقيه حرفم پريد: ميخواستم بگم آدرس لوگو رو فكر كنم درست وارد نكرديد و عكسش نمياد ممنون.
بازم همين.
دست دست ،دوتا دست
پا پا ،دو تا پا ،دو پاي سخت همراه، همراهي قرص و محكم حتي تا خونه ماه....ثابت قدم باشيد
ميبينم كه دارين 22 ساله ميشين مباركا باشه
اون پست اصفانيه وم خيلي با حال بود...
مدتيست ما رو از انتقادهاي سازنده تون محروم كردينا!حواستون هست؟
چقدر اين حسين اقاهه مي فهمه! مي گم نره هي مي گه بدوش! خواب نره ديگه!
ولي حرف هاي تكميليه شما واقعا درسته.موفق باشيد.
با سلام خدمت شما: ممنون از لينك ، امروز ديدم ، با اجازه منم وبلاگ شما رو ، لينك كردم.
موفق باشيد، يا حق ،التماس دعا.
(ببخشيد از اينهمه كاما ، تقصير دوستتونه).
سلام دوست عزيز
به خوب چيزي اشاره كردي
اما مي دوني نزد من مهم چيه؟؟
مهم اينه كه هر كسي با توجه به توانائي جسمي خودش بتونه قهرمان بشه
ولي مهمتر اينه كه در مسابقه اي قهرمان بشه كه ديگر توانائي جسمي توي اون مسابقه دخيل نيستند بلكه فقط توانائي روحي ودروني است كه به انسان كمك مي كنه تا در حدّ تلاش خودش مقامي كسب كنه
پس دعا كنيم تا همه ما در آن مسابقه قهرمان بشيم (يعني همه يك مقام كسب كنيم و اونهم مقام اوّل مسابقه)
راستي !!
شيعه مذهب برتر جشن تولّدش بود بهش تبريك گفتي؟؟!!
بازم سلامخيلي اين حرف رو قبول ندارم . البته مخالف اين نيستم که آدم اگه يک کاري رو بخواهد انجام بده ، مي تونه ! اما شرايطي هم هستن که مانع ميشن . امير المومنين مي فرمايند من خدا رو به نقض کارهائي که برايش همت کردم و فسخ عزيمت هايم شناختم !!! جاي فکر داره ولي ...
بازم به اميد آسمان آبي فردا ...
بسم الله الرحمن الرحيم
سلام عليكم و رحمه الله
سئوال جالبيه كسيكه دو تا از پاهيش را از دست داده مي تونه قهرمان بشه ، ولي من نه ، نمي تونم . چرا ؟
خوب مگه اونيكه پاهاش را از دست داده با چه چيز قهرمان شده كه من اون را ندارم ؟ پس قصه چيز ديگري هست ، نه ؟
يا علي و در پناه علي
