سلام به دل خسته ات!
يه بار تو عمرم مي خوام جدي باشم:
مگه شك داشتي جنگ صدام با ايران جنگ با تروريسته؟! نه جون من شك داشتي؟
آخه داداش من بيان كيو محكوم كنن؟ خودشون و آلمان مگه تنها ياوراي صدام بودن؟ اون شونصد تا كشوري كه همينطور سلاح و مهمات و حتي ماشين هاي لازمشون رو مي فرستادن چي؟ همين كشورهاي آسيايي؟!! چرا راه دوري بريم؟ همين كره ي بي چشم و رو؟
آخه كيو اين وسط محكوم كنن؟ ما فقط تو فاو از بيست و خورده اي كشور اسير داشتيم!!! مي دوني يعني چي؟!!!!
دل من هم سوخت! اگرچه خبرشو تو وبلاگ تو خوندم ! اما هيچ چيز نمي تونه جاي خالي اين همه عزيز رو براي خانواده هاشون پر كنه! اوني كه جاي حق نشسته خوب مي دونه چطور نتيجه ي كاراشو بده!
لزوما اين دنيا جاي گرفتن حق نيست! اصلا چه مجازاتي مي تونه نتيجه كاراي اون ملعون باشه؟؟! فقط خداي مهربون منه كه مي دونه با اون چكار كنه!
همين.
چون خيلي جدي ام مي گم اين دفعه رو به خاطر تو جاري باشيم.
التماس دعا
