یه بار دیگه هم این سوال رو مطرح کردم که بعضی وقتها، بعضیها یهویی میرن توی دل آدم. خیلی فکر کردم چرا این طوری میشه. آخه اینها چه خصوصیتی دارند که بدون هیچ دلیلی میرن توی دل آدم؟
یکی دیگه از علتهاش رو کشف کردم. خصوصیتی که به شما کمک میکنه دل دیگران رو ببرین، اینه که ملت از زبون شما احساس امنیت کنند. بعضیها هستند که آدم خیالش در موردشون راحته؛ هر چی بهشون بگی، هر چی از تو ببینن، از جیک و پوک زندگی تو هم که خبردار بشن، هیچ احساس نگرانی نمیکنی. میدونی دهنشون قرصه، میدونی اگر هم قرار باشه چیزی رو بگن، همونی رو میگن که حقیقت داره، هیچ وقت واقعیت رو عوض نمیکنن.
ببین این جوری هستی؟ ببین مردم از زبونت احساس امنیت میکنن یا نه؟ اگه یه روز این طور شدی بدون که دل همه رو میبری. باور کن ردخور نداره!