(نکته: لطفا اگه کسی می خواد اظهار نظری بکنه متن رو کامل بخونه. قربون دستتون!)

بندهای قطعنامه امروز رو با دقت گوش دادی؟ بعد از هر کدومش هم تکبیر گفتی؟ خب؟! فکر می کنی اتفاقی هم افتاد؟ چیزی هم عوض شد؟ اسرائیلی ها از مناطق اشغالی اومدن بیرون؟ قدس آزاد شد؟ پوسترها رو می تونیم از این به بعد عوض کنیم و به جای سیم خاردار دور قدس، حلقه گل بکشیم؟ نه هنوز نمی تونیم. هنوز نصفی از مسیر مونده.

فکر نمی کنی راهپیمایی مون هم مثل دعا کردنامون شده؟ یه موقعی شنیده بودم می گفتند وقتی دعا می کنی اون قدر باید این دعات تاثیر داشته باشه و بهش اعتماد داشته باشی که بعد از دعات پاشی بری دم در خونه و حاجتت رو بگیری. به ما می گفتن دعا یعنی این. راهپیمایی یعنی چی؟ بعدش باید چه اتفاقی بیفته؟ به این ش فکر کردی؟

از این پایین تر، توی دبیرستان بچه ها می خواستند ساعت آخر رو تعطیل کنند تا برسند به بازی ایران و استرالیا (یادش بخیر)، جوری توی حیاط تجمع کرده بودند و یک صدا شعار می دادند که واقعا معلوم بود یه خبریه. معلوم بود اگه به حرفشون گوش ندن، خبرای دیگه ای هم مکنه بشه! خلاصه با همین کارا تونستند اون روز رو تعطیل کنند؛ چون واقعا برای انجام کاری تجمع کرده بودند و به انجامش مصمم بودند.

حالا نقل امروز ماست. باور کن دیگه از هر چی محکوم کردن بدون دنباله و ادامه ست سرم درد می گیره، احساس مسخرگی بهم دست می ده. این رو مطمئنم که این راهپیمایی تاثیر داره، خیلی هم تاثیر داره (یه وقت توی کامنت ها این رو نخوای برام توضیح بدی!) ولی الان بیست و چند ساله انقلاب شده، الان یه عمریه که هر سال میایم توی خیابون و می گیم مرگ بر اسرائیل و هنوز اون نامردا توی اون زمین مقدس، موندند. هنوز بچه ها دارن سنگ می زنن، هنوز داره روزی هزاران جنایت توی فلسطین و لبنان و عراق و افغانستان اتفاق می افته. تازه این ها جنایاتی که به چشم می آد یا بهتره بگیم هر چشم کوری اون ها رو می بینه، ولی جنایات اقتصادی و فرهنگی و فکر و اعتقادی چه بسا اصلا دیده نمی شه ولی تاثیر و تخریبش بیشتره.

هر روز صدها نفر باور می کنن که اسلام یعنی تروریست، هر روز صدها نفر باور می کنن که زندگی یعنی میگساری و زنبارگی، هر روز صدها نفر باور می کنن که برای خوب بودن زندگی آدم های مرفه، بدبخت های دنیا باید حذف فیزیکی بشن. هر روز صدها نفر باور می کنن که مردم آفریقا، موجوداتی زایدی روی زمین هستند و حقوقی که به همه تعلق می گیره برای این ها اصلا مصداق نداره. هر روز صدها نفر دارن باور می کنن که قیامتی نیست و دنیا یعنی همین و همین.

این ها همه ش جنایته. این ها همه ش جنایت هاییه که قدرت های اقتصادی دنیا، قدرت های خبری دنیا و قدرت های تبلیغاتی دنیا دارن هر روز و هر لحظه مرتکب می شن. چند سال دیگه می گذره. تا آخر نمی شه کج دار و مریز رفت. اگه زود تکلیف خودمون رو روشن نکنیم ما هم دنیاپرست می شیم(امیدوارم الان نباشیم)، ما هم به جای آخرت به دنیا راضی می شیم. ما هم می گیم آخرتی نیست. ما هم کم کم توی اون منجی ای که همیشه می گفتیم قراره بیاد شک می کنیم. اگه قرار باشه دست رو دست بگذاریم همین می شه یه روزی.

***

حالا دستت درد نکنه (شایدم پات که راهپیمایی کرده)، امروز اومدی راهپیمایی. امروز اومدی و گفتی من با جنایت مخالفم. امروز اومدی و گفتی من با ظلم و ستم مخالفم. امروز اومدی و گفتی من بی خیال و بی تفاوت نیستم.

ولی حالا امشبه...

و حالا امشبه که باید این حرفها رو اثبات کنی. امشبه که باید تصمیم جدی بگیری. امشبه که باید خودت رو آماده کنی برای یه انقلاب بزرگ توی دنیا. امشبه که باید بفهمی فردای دنیا اون چیزیه که تو امشب تصمیم بگیری. امشبه که مشخص می کنه که من و تو مسلمون باید امروز رو تبدیل به فردایی کنیم که موعود بیاد. می دونم اگه من و تو هم نخوایم بالاخره یه روزی میاد. می دونم خدا، محتاج من و تو نیست. ولی چه بهتر که من و تو توی رکابش بجنگیم، چه بهتر که من و تو فردا بازوی دستش باشیم. چه بهتر که من و تو ظرفیت و صلاحیت اداره دنیا رو زیر نظر و عنایتش داشته باشیم. چه بهتر که من و تو بنده صالح و وظیفه شناس باشیم، چه بهتر که من و تو رستگار بشیم.

اگه می خوای تا ابد هر سال جمعه آخر ماه رمضون نیای توی خیابون و بگی مرگ بر اسرائیل، اگه می خوای تا ابد اون بچه فلسطینی مجبور نباشه با سنگ، از مملکتش دفاع کنه، اگه می خوای واقعا خبری بشه، از همین امشب شروع کن. چند سال دیگه اقتصاد، علم، صنعت، فرهنگ، سیاست و حکومت دنیا به دست دین توئه، مگه نمی گفتی که دینت کامله؟‏ پس بگرد حرفاش رو پیدا کن. همه چی می شه...اگه امشب بخوای و تصمیم بگیری.

یا علی