و مادر....

این معمای خلقت. این خلق عجیب که هر چه بیشتر به‏اش فکر می‏کنم کمتر مفهوم و معنایش را درک می‏کنم. به خدا قسم نمی‏فهمم. نمی‏شود فهمید. تا حالا به این فکر کرده‏اید که مادر‏ها نسبت‏ به فرزندان خودشون، خیلی رمانتیک نیستن؟ گویا رمانتیک بودن جزء کلاس‏های پایین عشق و محبته. نه. بعضی وقت‏ها باید اقرار کنیم که راه را اشتباه می‏رویم. ادعای بزرگ از قد و هیکل‏مان می‏کنیم. مادرها رمانتیک نیستند. مادرها به معنای واقعی عاشقند.

آن‏ها که جمعه‏، برای تشییع پیکر حسن آمده بودند، آن‏ها که بهشت زهرا دنبال پیکر حسن بودند، این حرف‏ها را بهتر می‏فهمند. مادر‏ها معمای خلقتند... خدایا چه کرده‏ای؟!...